Dag 2: Pravcická Bráná (Boheem Zwitserland)

Na een lekker nachtje (we moesten het dekbed in de overtrek doen, koelde vannacht goed af😱) staan we om 7.30 uur op. Broodjes liggen klaar in het kantine. Keurig op naam en zonder toezicht en niemand neemt de bestelling van een ander mee. Zo kan het ook.

Na het ontbijt rijden we naar Pravcická Bráná, de grootste Arch van Europa. We weten al dat er aan de voet moeten parkeren en dan 45 minuten flink steil omhoog. We gaan proberen eerst naar de Kamenice (Edmund  Kloof) te lopen. Dat is vlak en dan wel een steil stuk naar de Pravcická Bráná maar dan kunnen we de 45 minuten afdalen ipv klimmen. Helaas blijkt bij aankomst de Kamenice nog steeds afgesloten. Vorig jaar was hier een flinke bosbrand en die heeft het wandelpad (side walk in de kloof) flink beschadigd. Daarnaast heeft de droogte ook gezorgd voor ontwortelde bomen. 

Echt balen want de Edmund Kloof ziet er super mooi uit op foto. En je steekt de kloof ook 2 keer per boot over. Echt wel een leuke trip maar reden genoeg om hier nog een keer terug te komen.

Er zit niets anders op dan de tocht omhoog en via dezelfde weg weer af te dalen. Gelukkig zijn we nog vroeg en is het niet super heet.

We komen er al snel achter dat 45 minuten is gerekend vanaf een startpunt wat nog 25 minuten lopen van de auto ligt.... Het wordt dus iets langer lopen. Vanaf de parkeerplaats lopen we langs een riviertje met kraakhelder water. Dit is nog goed te doen. Eenmaal bij het officiële startpunt zien we de schade van de brand. Overal zwarte stengels ipv bomen. Gelukkig is de natuur veerkrachtig en komen er overal groene planten en struiken door het zwart. En dan begint de klim pas echt. Steil omhoog over een stuk zandpad. Pfff. Dan wordt het een klinkerpad. Klinkt beter maar is niet zo.. Eerst stuk is breed en tussen 2 bergen maar dan moeten we de berg op. Slinger slinger. Drie berggeitjes zijn aan het genieten, eentje blijft achter. Degene die mij kennen, weten dat ik geen hoogtevrees heb maar een fobie. Kout zweet breekt me uit, ik wordt lichtelijk groen en benen weigeren dienst..maar al sukkelend kom ook ik omhoog. Na nog een paar heerlijke loopbruggen, ook al niet favoriet bij 1 persoon, zien we een soort van Hotel in /op de berg. We made it💪

Gelukkig is er een breed plateau met restaurant..want we hebben flink dorst gekregen van 1.5 uur omhoog lopen. Rini en de kids gaan op avontuur uit en ik blijf lekker uitrusten aan een tafeltje. Het uitzicht vanuit hun uitkijkpost is fantastisch. Nou, dat vanuit mijn tafeltje ook.

Intussen is het 12 uur en eten de drie berggeitjes een bratwurst met zuurkool. Ik heb gelukkig nog een broodje van het ontbijt. Want ik moet ook nog terug en liever niet met een ronddraaiende maag met vette worst en zuurkool.

Terug naar beneden gaat uiteraard een stuk makkelijker. Maar intussen is het heel druk en passeren kolonnen met mensen ons naar boven.Wij blij dat we vroeg zijn vertrokken.

Eigenlijk willen we nog wel iets gaan doen. En via het VVV hebben we inmiddels begrepen dat een klein stukje van de Kamenice wel bereikbaar is. We moeten dan een stuk verder zijn maar kunnen de parkbus nemen a 1 euro pp. Dat zijn nog eens prijzen.

Volgens de informatie van de VVV, stopt de bus bijna bij het startpunt en is het 500 meter flink steil naar beneden. Dan kun je toch een stuk van de kloof bewandelen en met de boot naar de andere kant en weer terug. Eenmaal aangekomen zien we de route maar daar staat 1.5 km.... Ach we zien het wel... En we hebben het gezien. Het was 1.5 km naar beneden. Vooral ongelijke trappen, soms afgewisseld met rots paden. In een dicht bos maar de schaduw brengt geen koelte. Het is windstil en flink benauwd. En je weet dat je ook weer omhoog moet.

Na 1.5 km afdalen, komen we inderdaad in de Wilde Gorge. De rivier stroomt met een flinke versnelling voorbij. Afgewisseld met plooiingsgebergte. Je weet wel, met van die randjes zoals de Mona toetjes. Overal is groen, soms nog groener en het is heel rustig. We lopen ongeveer 20 minuten, echt genieten als we bij een picknickplek komen. Vanuit hier gaat een punter naar de andere kant van de kloof. Helaas mogen we daar niet verder vanwege alle schade maar draait de boot om en moeten we dezelfde weg terug. Mooie kloof en super leuk om dit vanuit een bootje te beleven. Is toch anders dan wandelen.En op het water koelt het ook lekker af. Na het bootje lopen we dezelfde route weer terug. Nog steeds genietend maar ook denkend aan de route naar boven. Dat wat naar beneden al heftig was, wordt 10 keer zo heftig naar boven. We stoppen een keer of vier om uit te puffen en weer op adem te komen maar na 30 minuten bikkelen zijn we toch weer boven.

De vriendelijke buschauffeur zet ons op de parkeerplaats af in plaats van het startpunt van de wandeling, wat ons weer 20 minuten wandelen scheelt. Want voor vandaag hebben we wel genoeg gedaan. En hoeveel stappen we hebben gezet, kilometer we hebben gelopen..helaas na de Pravcická Bráná was mijn horloge leeg en is de teler blijven staan op 5,2 km en bijna 7000 stappen..

Morgenochtend rijden we richting Praag en een lekker rustig dagje. Even uitrusten.