dag 8: Tsitsikamma Nationaal Park
28 april 2018 - Western District, Zuid-Afrika
Vanochtend met opstaan is het grijs en zwaar bewolkt. Wat een verschil met gisteren. De ganzen en parelhoenders die gisteren nog overal liepen zijn nu nergens te bekennen. We eten een ontbijt in de camper en rijden vanuit Wilderness naar Knysna. Een toeristisch stadje, bekend om zijn lagunes en hippie cultuur. Eenmaal aangekomen in Knysna, komt er een flinke bui naar beneden. Het lijkt wel het weer in Nederland......
We rijden door richting Plettenburg. Een route langs de kust, onderdeel van de tuinroute. In het voorjaar en zomer, in onze herfst en winter, is het hier een bloemenzee. Jammer dat het nu ver is uitgebloeid maar het is nog steeds een mooie route. Vanuit Plettenburg rijden we naar Stormrivier waar de ingang van het park ligt en onze camping. Om nog wat extra avontuur mee te pakken, rijden we vanuit de N2 een kleine loop over de R102. Deze oude kustweg is er vooral voor toeristen die de drukte en tol van de N2 willen vermijden.
De eerste 24 kilometers gaan over een slingerweg met een paar mooie vergezichten op zee, een flinke kloof en leuke haarspeldbochten. Voor Rini. Ik ben geen fan van afdafdalingen zonder reling en aan mijn kant de afgrond. Voor de extra content, we rijden in een camper van 7 meter lang, 2.5 meter breed, net geen 2.5 meter hoog want we pasten net onder de brug.....
Intussen zien we weer een flinke groep bavianen, bobejanen in het zuid Afrikaanse.
Na de 24 kilometers, steken we de N2 over en rijden we verder op de R102. Er staat wel een bordje coldstream niet bereikbaar maar de weg is verder niet afgesloten.
Na 3 kilometer wordt de weg steeds smaller en slechter. Zagen we al weinig auto's, we zien nu helemaal geen verkeer meer. De takken hangen steeds verder over de weg en er groeit wat gras tussen het beton..... is dat normaal???
Met zeer lage snelheid en toch even peentjes zweten vervolgen we de route. Tis nog 17 km volgens de navigatie, normaal niet zo ver maar in deze situatie. We vragen ons steeds meer af of deze weg wel open is en slingeren intussen verder over een twee baans weg die door het onkruid, overhangende taken en rotsblokken in een eenbaansweg is veranderd. We wanen ons in een aflevering gevaarlijkste wegen van de wereld. Achteraf viel het allemaal wel mee maar je weet op dat moment ook niet wat er gaat komen. Plots ligt er een flinke berg en kunnen we er nog net door en rijden we weer een mooie, brede en goed onderhouden weg op. Als we achterom kijkijken zien we de borden, weg afgesloten voor de volgende 5 km...... oeps.... daar kwamen wij dus vandaag en aan de andere kant geen borden gezien. Dat is Afrika denken we maar.
Als we na een paar kilometer rijden weer op de N2 komen, dient zich meteen de volgende attractie aan. De blouwkouspass en brug. Deze brug van 216 meter hoogte is de plek om te bungy jumpen. Of we dit hebben gedaan.... dat laten we nog even een verrassing (hahahaha).
Na de brug, rijden we Tsitsikamma NP in. Een park aan zee met een paar mooie kliffen en een hangbrug over de Stormrivier, een soort van natuurlijke stormvloedkering. Na een lekkere picknick aan zee waarbij de zon weer tevoorschijn is gekomen, beginnen we aan de hiking (wandeling). Lopen we het eerste stuk paralel aan zee en stukjes over het strand, al snel wordt het klimmen. Wel over een aangelegd wandelpad maar met heel veel en heel veel traptreden. Verschillende keren worden we verrast met mooie baaien en grappig ottertjes als we tenslotte bij de stormrivier aankomen en de hangbrug. En ja, Quincy en Claudia zijn over de hangbrug gegaan ondanks de hoogtevrees. We rusten wat uit op het strandje in de zon terwijl de hoge golven tegen de stormwand aanbukken. De terugweg gaat gelukkig een stuk makkelijker en als beloning nemen we een lekker ijsje.
Na het lopen, rijden we naar de camping. En jawel hoor, op onze plek staat net iemand zijn tent te bouwen. Joehoe, welkom in Afrika. Daar wordt een plek gewoon 2 keer geboekt. Gelukkig zijn het Zuid-Afrikanen die meteen de receptie bellen. Zij hadden
2 plekken naast elkaar en kregen 2 verschillende. Vandaar dat ze zijn omgeboekt. Na nog een telefoontje en de ranger die komt, blijkt de plek 2 plaatsen verderop ook nog vrij maar daar hebben de overburen even de auto geparkeerd........ zodra ze de Ranger zien, halen ze deze snel weg......
We maken het maar weer allemaal mee. Gelukkig een mooi plekje aan zee. Heerlijk nog wat in het zonnetje kunnen zitten. Morgen gaan we naar Addo Nationaal Park.
We rijden door richting Plettenburg. Een route langs de kust, onderdeel van de tuinroute. In het voorjaar en zomer, in onze herfst en winter, is het hier een bloemenzee. Jammer dat het nu ver is uitgebloeid maar het is nog steeds een mooie route. Vanuit Plettenburg rijden we naar Stormrivier waar de ingang van het park ligt en onze camping. Om nog wat extra avontuur mee te pakken, rijden we vanuit de N2 een kleine loop over de R102. Deze oude kustweg is er vooral voor toeristen die de drukte en tol van de N2 willen vermijden.
De eerste 24 kilometers gaan over een slingerweg met een paar mooie vergezichten op zee, een flinke kloof en leuke haarspeldbochten. Voor Rini. Ik ben geen fan van afdafdalingen zonder reling en aan mijn kant de afgrond. Voor de extra content, we rijden in een camper van 7 meter lang, 2.5 meter breed, net geen 2.5 meter hoog want we pasten net onder de brug.....
Intussen zien we weer een flinke groep bavianen, bobejanen in het zuid Afrikaanse.
Na de 24 kilometers, steken we de N2 over en rijden we verder op de R102. Er staat wel een bordje coldstream niet bereikbaar maar de weg is verder niet afgesloten.
Na 3 kilometer wordt de weg steeds smaller en slechter. Zagen we al weinig auto's, we zien nu helemaal geen verkeer meer. De takken hangen steeds verder over de weg en er groeit wat gras tussen het beton..... is dat normaal???
Met zeer lage snelheid en toch even peentjes zweten vervolgen we de route. Tis nog 17 km volgens de navigatie, normaal niet zo ver maar in deze situatie. We vragen ons steeds meer af of deze weg wel open is en slingeren intussen verder over een twee baans weg die door het onkruid, overhangende taken en rotsblokken in een eenbaansweg is veranderd. We wanen ons in een aflevering gevaarlijkste wegen van de wereld. Achteraf viel het allemaal wel mee maar je weet op dat moment ook niet wat er gaat komen. Plots ligt er een flinke berg en kunnen we er nog net door en rijden we weer een mooie, brede en goed onderhouden weg op. Als we achterom kijkijken zien we de borden, weg afgesloten voor de volgende 5 km...... oeps.... daar kwamen wij dus vandaag en aan de andere kant geen borden gezien. Dat is Afrika denken we maar.
Als we na een paar kilometer rijden weer op de N2 komen, dient zich meteen de volgende attractie aan. De blouwkouspass en brug. Deze brug van 216 meter hoogte is de plek om te bungy jumpen. Of we dit hebben gedaan.... dat laten we nog even een verrassing (hahahaha).
Na de brug, rijden we Tsitsikamma NP in. Een park aan zee met een paar mooie kliffen en een hangbrug over de Stormrivier, een soort van natuurlijke stormvloedkering. Na een lekkere picknick aan zee waarbij de zon weer tevoorschijn is gekomen, beginnen we aan de hiking (wandeling). Lopen we het eerste stuk paralel aan zee en stukjes over het strand, al snel wordt het klimmen. Wel over een aangelegd wandelpad maar met heel veel en heel veel traptreden. Verschillende keren worden we verrast met mooie baaien en grappig ottertjes als we tenslotte bij de stormrivier aankomen en de hangbrug. En ja, Quincy en Claudia zijn over de hangbrug gegaan ondanks de hoogtevrees. We rusten wat uit op het strandje in de zon terwijl de hoge golven tegen de stormwand aanbukken. De terugweg gaat gelukkig een stuk makkelijker en als beloning nemen we een lekker ijsje.
Na het lopen, rijden we naar de camping. En jawel hoor, op onze plek staat net iemand zijn tent te bouwen. Joehoe, welkom in Afrika. Daar wordt een plek gewoon 2 keer geboekt. Gelukkig zijn het Zuid-Afrikanen die meteen de receptie bellen. Zij hadden
2 plekken naast elkaar en kregen 2 verschillende. Vandaar dat ze zijn omgeboekt. Na nog een telefoontje en de ranger die komt, blijkt de plek 2 plaatsen verderop ook nog vrij maar daar hebben de overburen even de auto geparkeerd........ zodra ze de Ranger zien, halen ze deze snel weg......
We maken het maar weer allemaal mee. Gelukkig een mooi plekje aan zee. Heerlijk nog wat in het zonnetje kunnen zitten. Morgen gaan we naar Addo Nationaal Park.
