Dag 13: The Bay of Fundy again

Na een heerlijke rustige nacht, geen verkeer en schreeuwende mensen, gaan we op pad richting Lake Bennett. Gisteren zagen we daar een zeearend en we hopen deze nog een keer te zien. Helaas..... Het is er rustig en het meer ligt er weer prachtig bij maar de zeearend zien we niet. Door naar onze ochtendgymnastiek. We gaan een trail lopen van 3 km. Waarom niet meer? Er zijn genoeg langere trails. De langste is zelfs 22 km. Maar deze routes gaan bijna altijd over oneffen terrein, berg op, klimmen en klauteren. Dan is 3 km eigen genoeg voor ons. Daarnaast heb je geen bereik met een telefoon. Op de korte routes kom je dan ook nog wel andere wandelaars tegen of kun je zelf nog teruglopen. Op de langere is dat veel moeilijker en moet je zelfvoorzienend zijn mocht je vast komen te zitten vanwege het weer of een ongeluk......zie ik niet zitten. We houden het dus op kleine trails.

Ook deze route is geen uitzondering. Het eerste stuk gaat redelijk vlak over een pad bedekt met blad, naalden of mos. Lekker lopen..daarna gaat het pad weer omhoog, vol met rotsen en boomwortels. Sommige wortels zijn zo groot en verstrengeld dat ze een trede op zich zijn geworden. Als je omhoog gaat, ga je ook weer naar beneden. Het lijkt wel een beekje zonder water. Super irritant om over de losse stenen te lopen. Hierna slingert te pad weer verder om uiteindelijk op het hoogste punt net langs de afgrond te gaan. Zo niet wat ik leuk vindt. Ik kan mijn ogen niet dichtdoen maar focus op de berg en gelukkig ben ik na een stuk schuifelen weer voorbij die afgrond. Pfff, even het zweet afvegen.......

De route eindigt in een vallei. Het is er dicht begroeid en vochtig, waarschijnlijk te weinig zon want er ligt nog sneeuw. Beetje Droomvlucht vibes maar we krijgen de trollen en elfjes niet gevonden. Wel veel eekhoorns, vogels en vlinders. Helaas is het een returnpad en geen loop (zeg loep). Dan loop je een rondje en nu moeten we dezelfde weg weer terug. Ook langs de richel 😕

Na deze wandeling, besluiten we met de auto naar de oostkant te rijden. Je hebt daar 2 korte wandelingen en dan terug te rijden richting camping. Ook fijn om 2 keer op dezelfde plek te slapen.

We zijn ongeveer 5 kilometer op de weg richting het oosten als de weg is afgesloten. Balen. Geen idee waarom maar we kunnen die kant niet op. Dan maar stoppen bij de watervallen. We hadden gedacht dit als laatste te doen..... We staan net van het uitzicht te genieten en willen de wandeling gaan lopen als we worden aangesproken door een oudere vrouw. Ze begint een heel gesprek en uiteindelijk staan we bijna een uur met haar te praten. Intussen wordt het steeds donkerder. We krijgen nog regen. We proberen het gesprek af te ronden maar dat valt niet mee. De vrouw vertelt honderd uit, ook over de winkel die ze heeft gehad. Winkel..... denken Quincy en Chloë meteen. Want als er 1 ding is tegengevallen dan is het wel shoppen. De winkel is verkocht en momenteel dicht dus dat is jammer en uiteindelijk weten we het gesprek af te ronden en onze wandeling te gaan maken. Het is een prachtige waterval. Niet heel groot of heel breed maar erg natuurlijk. Veel groen en mos maken het een mooie geheel. Als we op de parkeerplaats aankomen, staat tot onze grote verbazing de vrouw weer op ons te wachten met een papieren zak..... Geen eten maar ze is naar de winkel gereden en heeft daar voor Quincy en Chloë wat kleine houten figuurtjes gehaald/gekocht. Echt een verrassing. Opnieuw nemen we afscheid.

We rijden terug richting de camping voor de lunch en een nieuw plan als er een flinke regenbui los barst. Ook na de lunch blijft het regenen. Rini en Quincy trotseren de regen om de flinke afdaling te maken naar het dorp, voor bier en wifi. Chloë en ik hebben voldoende gelopen voor vandaag, zeker geen steile afdaling meer. Wij kruipen met een kopje thee, dekentje en boekje op de bank. Tussendoor tikt de regen gezellig op het camperdak.