Here we go (again)

En dan is het eindelijk zover. Gepakt en gezakt, valt eigenlijk wel mee, staan we klaar voor vertrek.

Deze keer hebben we ieder een kleine koffer of rugzak van minder dan 15 kilo. En we mogen 23 kilo meenemen hè. En een rugzak, het heilige buideltasje van mama (zeggen de kids ...) En een handtas als handbagage. Is deze keer goed te doen.

Dat was 15 jaar geleden een heel ander verhaal. Een verhaal dat eigenlijk 17 jaar geleden begon. 17 jaar geleden zouden we op 22 april naar Canada gaan. We, in de zin van Rini en Claudia. Maar Rini vond het nodig om 18 april een flinke val te maken van een dak. Ingewikkeld verhaal, voor de meeste bekend. Gevolg was een zeer gecompliceerde enkel en beenbreuk, operatie, 2 weken ziekenhuis en een mooie externe fixatie. Ja zo'n ding met pinnen, buizen aan de buitenkant. Een rolstoel en bed in de huiskamer ipv camper rondreis door Canada. Intussen bleken ook Quincy en Chloë op komst te zijn. Revalidatie heeft tot het einde van het jaar geduurd en met 2 pas geboren baby's was er geen sprake meer van een nieuwe vakantie naar Canada.

Maar een reislustig stel werd een reislustig gezinnetje. 20 April 2007 vertrokken we alsnog naar Canada. De meiden 18 maanden uit, buggy en autostoeltjes mee. Backpackrugzak op want anders ging het niet lukken. Echt gepakt en gezakt. Op Schiphol moest alles uit de tweelingbuggy. Kids dragen en intussen weer spullen inladen. Schoenen aan, schoenen van de meiden aan. Doodop ploften we neer in het vliegtuig. Ontzettend goed geregeld, met extra ruime plaatsen zodat er nog een reiswieg kon worden geplaatst. Veel aandacht en lekkers voor de dames. Tiktak kijken op de portable dvd want nee er waren nog geen tv's in de stoelen...... Lekker een dutje doen en spelen met nieuwe speeltjes op de grond.

Het zal nu een hele andere ervaring worden. 

De volgende blog komt uit Canada want here we go again!